Światowy rynek energii wiatrowej charakteryzuje się wyraźną koncentracją wokół kilku kluczowych graczy, przy czym dominacja Chin pozostaje bezsporna. W 2024 roku Chiny zainstalowały prawie 80 GW nowej mocy wiatrowej, co stanowiło 68% wszystkich światowych instalacji tego roku [2]. Ta przewaga technologiczna i inwestycyjna przekłada się na kontrolę nad znaczną częścią globalnego łańcucha dostaw w sektorze energii wiatrowej.

Technologia energii wiatrowej obejmuje systemy i urządzenia służące do przetwarzania energii kinetycznej wiatru na energię elektryczną, w tym turbiny lądowe i morskie (offshore). Sektor ten rozwija się dynamicznie, choć tempo wzrostu uległo spowolnieniu – w 2024 roku globalny przyrost mocy wyniósł 117 GW, co oznaczało 11% wzrost rok do roku, jednak był to spadek względem 22% odnotowanego w 2023 [2].

Chińska hegemonią na światowym rynku energii wiatrowej

Państwo Środka ugruntowało swoją pozycję jako największy rynek energii wiatrowej na świecie, odpowiadając za około 65-68% globalnego wzrostu nowej mocy wiatrowej. Rekordowe instalacje na poziomie 75-80 GW rocznie stawiają Chiny w pozycji niedoścignionego lidera branżowego [2][3].

Sukces chińskiego sektora energii wiatrowej wynika z kilku czynników strategicznych. Po pierwsze, masowe inwestycje państwowe w infrastrukturę energetyczną umożliwiły szybką ekspansję mocy produkcyjnych. Po drugie, rozwój krajowego łańcucha dostaw pozwolił na redukcję kosztów produkcji turbin wiatrowych. Po trzecie, sprzyjające regulacje prawne i system dotacji przyspieszył proces wdrażania nowych instalacji.

Chińscy producenci zdominowali również segment technologii offshore. W 2023 roku Chiny dołożyły 6,3 GW mocy morskiej, co stanowiło 58% światowego przyrostu w tym segmencie [3]. Ta ekspansja w kierunku instalacji morskich odzwierciedla dojrzałość chińskiego sektora i jego zdolność do wdrażania zaawansowanych rozwiązań technologicznych.

Pozycja regionu Azji i Pacyfiku w globalnej energetyce wiatrowej

Region Azji i Pacyfiku umocnił swoją dominującą pozycję, osiągając 75% udziału w globalnym rynku energii wiatrowej. Ten imponujący wynik wspiera wzrost na poziomie 7% rok do roku, co kontrastuje z relatywnym spowolnieniem rozwoju w innych częściach świata [2].

  Czy rozwój energii wiatrowej w Polsce ma realny potencjał i jakie są jego perspektywy?

Poza Chinami, w regionie wyróżniają się Indie, które znalazły się w gronie pięciu największych rynków światowych. Indyjski sektor energii wiatrowej charakteryzuje się stopniowym wzrostem inwestycji oraz poprawą warunków regulacyjnych sprzyjających rozwojowi odnawialnych źródeł energii.

Problematyczne pozostaje względne spowolnienie rozwoju w tradycyjnych rynkach zachodnich, szczególnie w USA i Europie. Ten trend może prowadzić do dalszego zwiększenia technologicznej zależności od azjatyckich dostawców komponentów i systemów energii wiatrowej [2].

Kluczowe rynki światowe i ich charakterystyka

Analiza globalnego krajobrazu energii wiatrowej pokazuje koncentrację inwestycji w niewielkiej liczbie krajów. Pięć największych rynków – Chiny, USA, Brazylia, Niemcy i Indie – odpowiada za 82% nowych inwestycji w sektorze [3].

Stany Zjednoczone, pomimo bycia drugim co do wielkości rynkiem, borykają się z wyzwaniami regulacyjnymi i politycznymi, które hamują tempo rozwoju sektora. Niestabilność polityki energetycznej i zmieniające się przepisy federalne i stanowe wpływają negatywnie na przewidywalność inwestycji długoterminowych.

Brazylia wyróżnia się jako wiodący rynek w Ameryce Południowej, wykorzystując swoje korzystne warunki wietrzne, szczególnie w regionach północno-wschodnich. Brazylijski model rozwoju energii wiatrowej opiera się na aukcjach energii i długoterminowych kontraktach, co zapewnia stabilność inwestycyjną.

Niemcy pozostają europejskim liderem w zakresie technologii wiatrowych, szczególnie w segmencie offshore. Niemiecki przemysł koncentruje się na innowacjach technologicznych i eksporcie zaawansowanych rozwiązań na rynki międzynarodowe.

Europejska energetyka wiatrowa offshore

Europa odgrywa kluczową rolę w rozwoju technologii wiatrowej morskiej, mimo że ustępuje Chinom pod względem skali instalacji. W 2023 roku Europa osiągnęła 3,8 GW przyrostu mocy offshore przy łącznej mocy 34 GW, z rekordowymi wynikami osiągniętymi dzięki Holandii i innym krajom [3].

Holenderski sektor offshore charakteryzuje się wysokim poziomem zaawansowania technologicznego i efektywnym wykorzystaniem warunków geograficznych. Holenderskie firmy specjalizują się w rozwiązaniach dla głębokich wód i trudnych warunków meteorologicznych, co czyni je konkurencyjnymi na rynkach międzynarodowych.

Europejskie podejście do energii wiatrowej morskiej koncentruje się na jakości i efektywności instalacji. Choć skala projektów może być mniejsza niż w Chinach, europejskie rozwiązania często wykazują wyższą efektywność energetyczną i dłuższą żywotność techniczną.

  Ile kosztuje budowa farmy wiatrowej w Polsce?

Innowacje technologiczne i trendy rozwojowe

Współczesne turbiny wiatrowe składają się z trzech podstawowych komponentów: wirnika, generatora i wieży. Energia kinetyczna wiatru porusza wirnik, który napędza generator wytwarzający prąd elektryczny. W przypadku instalacji morskich dodatkowo wymagane są platformy offshore i zaawansowane systemy przesyłowe.

Aktualne trendy technologiczne obejmują wzrost mocy pojedynczych turbin, poprawę efektywności konwersji energii oraz rozwój systemów zarządzania farmami wiatrowymi. Producenci koncentrują się na zwiększaniu wysokości turbin i średnicy wirników, co pozwala na lepsze wykorzystanie zasobów wiatrowych.

Istotnym kierunkiem rozwoju pozostaje technologia offshore, która umożliwia dostęp do stabilniejszych i silniejszych wiatrów morskich. Instalacje morskie wymagają jednak znacznie wyższych nakładów inwestycyjnych oraz zaawansowanej logistyki montażu i konserwacji.

Wyzwania i perspektywy rozwoju sektora

Wzrost mocy wiatrowej wymaga ciągłych innowacji technologicznych ukierunkowanych na zwiększanie mocy i efektywności systemów. Równie istotne pozostaje wsparcie prawne i stabilne ramy inwestycyjne, które dominują w rynkach sprzyjających takim trendom, jak Chiny czy Europa offshore [3].

Problematyczna jest stagnacja w krajach o słabej polityce wsparcia dla odnawialnych źródeł energii. Brak długoterminowej strategii energetycznej i niestabilne przepisy prawne odstraszają inwestorów i spowalniają rozwój technologiczny sektora.

Konieczność rozwoju nowych krajów i poprawy ram prawnych dla przyspieszenia wzrostu rynku staje się priorytetem dla globalnej transformacji energetycznej. Diversyfikacja geograficzna instalacji wiatrowych może przyczynić się do stabilizacji łańcuchów dostaw i redukcji ryzyka geopolitycznego.

Przyszłość sektora zależy od zdolności do rozwiązania kluczowych wyzwań: integracji z sieciami elektroenergetycznymi, rozwoju systemów magazynowania energii oraz optymalizacji kosztów przez cały cykl życia instalacji. Inwestycje w badania i rozwój pozostają fundamentem utrzymania konkurencyjności technologicznej poszczególnych rynków narodowych.

Źródła:

[1] https://www.gramwzielone.pl/energia-sloneczna/20327309/tongwei-trzeci-rok-z-rzedu-na-liscie-fortune-global-500-2025
[2] https://www.miasto2077.pl/w-energetyce-wiatrowej-straszy-flauta/

[3] https://www.gramwzielone.pl/energia-wiatrowa/20195093/nowe-farmy-wiatrowe-w-54-krajach-swiatowa-energetyka-wiatrowa-na-fali
[4] https://enerad.pl/rekord-w-europie-slonce-pokonalo-atom-i-wiatr-w-czerwcu-2025/